بررسی کارایی مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای ۲ و۶ مجتمع سنگ آهن سنگان

ارزیابی یک مدار جدایش مغناطیسی می­تواند در تعیین کارایی آن و تدوین استراتژی­های مورد نیاز به منظور بهبود عملکرد آتی آن مفید باشد. هدف از این مقاله، ارزیابی عملکرد مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای 2 و 6 مجتمع سنگان است. در هر دو واحد، کانسنگ استخراجی از معدن پس از سنگ­شکنی به دو بخش ابعادی ریزدانه (mm10-0) و درشت­دانه (mm30-10) تقسیم می­شود و سپس هر کدام وارد یک مدار پرعیارسازی مغناطیسی خشک شدت پایین می­شود. بطور کلی، 270 نمونه از این 4 مدار جدایش مغناطیسی برداشت شد و مورد آنالیز مقدار آهن کل، اکسید آهن (feo) و گوگرد قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد عیار آهن محصول تمامی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی بیشتر از 57 درصد است. متوسط بازیابی آهن در مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی ریزدانه و درشت­دانه واحد 6 به ترتیب برابر 29/92 و 93/78 درصد و برای واحد 2 به ترتیب برابر 25/69 و 36/55 درصد بود. بازیابی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی درشت­دانه کمتر از مدارهای ریزدانه است که علت آن شدت میدان مغناطیسی کمتر جداکننده­ها در این مدارها برای حفظ عیار مطلوب کنسانتره­ها علی­رغم درجه آزادی کمتر خوراک است. بازیابی آهن مدارهای جدایش مغناطیسی واحد 2 نسبت به واحد 6 کمتر است که دلیل آن خوراک­دهی و شرایط عملیاتی نامناسب جداکننده­های مغناطیسی در این واحد بود.